بند 4 محیط سازمان

بند 4- محیط سازمان

محیط سازمان شامل «محیط عملیاتی» آن است. محیط سازمان هم باید از لحاظ محیط درونی سازمان تعریف شود و هم از لحاظ محیط بیرونی آن. این بند به درک هدف سازمان، سیستم مدیریت و اینکه سهام داران سازمان چه کسانی هستند می پردازد. و شرح می دهد که چطور سیستم مدیریت کیفیت باید تعیین شود و از جهاتی این بند شبیه بند 4 در نسخه قبلی استاندارد است به جز اینکه در این نسخه به صورت صریحدرک وسیع تری از موقعیت و نیازهای تجارت الزام شده است. در نسخه جدید استاندارد این بند جدید است که محیط سیستم مدیریت کیفیت و چگونگی پشتیبانی استراتژی از آن را فراهم کرده است. بند محیط سازمان بندی است که از بقیه بندهای استاندارد پشتیبانی می کند.

این بند برای سازمان این فرصت را بوجود می آورد که عواملو افرادی را که در محیط سازمان وجود دارند و از سیستم مدیریت کیفیت پشتیبانی می کنند را شناسایی و درک کند. شناسایی محیط سازمان به معنی تعریف عوامل بیرونی و درونی است که سازمان باید در هنگام انجام مدیریت ریسک آنها را مورد توجه قرار دهد. محیط بیرونی سازمان شامل سهام داران بیرونی، دولت محلی، و همچنین عوامل خارجی است که بر انتخاب اهداف سازمان و توانایی دستیابی به آنها تأثیر می گذارد.

محیط داخلی سازمان شامل سهام داران داخلی، رویکرد سازمان برای طرز اداره ارتباطات قراردادی با مشتریانش و توانایی ها و فرهنگ سازمان است. نخست لازم است سازمان مسائل درونی و بیرونی مرتبط با اهدافش را تعیین کند، برای مثال مسائل مرتبط درونی و بیرونی  چه چیزهایی هستند که می توانند بر کاری که سازمان انجام میدهد تأثیر بگذارند ، یا توانایی سازمان در دستیابی به خروجی های مورد نظر سیستم مدیریت کیفیت خود را تحت تأثیر قرار دهد. باید به این نکته توجه داشت که اصطلاح «موضوع» نه تنها شامل مسائل که موضوع اقدام پیشگیرانه در نسخه قبلی استاندارد است می شود بلکه شامل موارد مهمی برای سیستم مدیریت کیفیت نیز هست که نیاز به توجه دارد، مانند تضمین بازار یا اهداف اداره سازمان که ممکن است سازمان تعیین کند.